Nie przepraszam że żyje - ogród i niespodzianka

 Wiem że to nie jest miejsce na jakieś tam zwierzania się, bo nie do tego bloga stworzyłam, ale ....dziękuję za ciepłe słowa i wsparcie jest mi bardzo miło że istnieje grupka osób która tutaj do mnie zagląda buziaki kochani :)

 Co ja mogę napisać ....koszmar ...a nasze życie może wisieć na włosku. W pewnym miejscu  szpital, nie udzielono mi wystarczającej pomocy, a tylko się nasłuchałam wywodów. Udało się załatwić wizytę prywatną dosłownie od ręki i wylądowałam w szpitalu, a tam usłyszałam diagnozę  "czy pani chce igrać z życiem"  świat nagle stanął, za dzień może dwa mogło by mnie nie być. Miałam szczęście w nieszczęściu jak to określił lekarz. bomba tykała i w każdej chwili mogła by się rozlać i po mnie ... Tak mam pretensje do tych co mnie słabo leczyli- nie zastosowali odpowiednich leków mimo stanu zapalnego trwającego od wiosny, tych co mnie zbywali, no i tych co w krytycznym momencie nie udzielili pierwszej pomocy.

Jest ciężko - nic mi nie wolno robić nawet schylać się, no i muszę się oswoić z nową sytuacją by dalej móc jakoś funkcjonować....żyje i nie zamierzam nikogo przepraszać, gdy mój woreczek wyda dwuznaczne dźwięki...

 żeby było miło i przyjemnie cieszmy się jesienią w mym ogrodzie 

są jeszcze różyczki 

   

               i takie kompozycie chyba pod koniec września tworzyłam haha bo trochę mi czasu gdzieś umknęło bywa .... są dwie

  To się i chwale w zabawie u Dusi z bloga Syndrom kury domowej  wygrałam takie cudeńka wspaniałą dynie i słodką truskawkę - dziękuje serdecznie kochana - buziak  

Dziękuję za odwiedziny i wsparcie jest bardzo miło jak gdzieś ktoś jest nawet tak chwilowo nawet tak z doskoku ....jest 

pozdrawiam i trzymajcie się cieplutko i dla was jutro zaświeci słoneczko :)